Od pierwszego dnia obozu trafiliśmy na dobre warunki wietrzne. Co prawda o świcie było bezwietrznie, ale niedługo potem pojawiły się pierwsze podmuchy z południa, aby przed południem zacząć wiać na dobre. Jako, że na Magurce bardzo dobrze pracował żagiel to tam kierowały się wszystkie hole.
Jako, że słońca tego dnia nie brakowało to na południowym zboczu wzgórza co chwila odrywały się także kominy termiczne, które pozwalały na zdobycie sporej wysokości.
Atmosfera tego dnia była bardzo przejrzysta dzięki czemu na horyzoncie można było oglądać piękne wysokie szczyty Tatr.
Pomimo upływającego czasu nie czułem znużenia bo moją ciekawość cały czas wzbudzały widniejące na bezchmurnym niebie soczewki sugerujące zafalowania atmosfery.
Kilka razy po wykręceniu sporej wysokości w kominie rzuciłem się w kierunku Skrzycznego, ale niestety każdorazowo przyciśnięty do ziemi z podkulonym ogonem wracałem na bezpieczne zbocza Magurki.
Dopiero jak te soczewki zniknęły z nieba, a wiatr trochę ustał, zdecydowałem się na przeskok na Żar.
Spotkałem tam sporo innych szybowców, które latając zaraz nad zbiornikiem szkoliły się w lotach żaglowych.
Po kilku esach podszedłem do lądowania.
Wieczorne dyskusje umilała nam kapela góralska "Żywczanie".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz